Op 4 februari verscheen wederom een zeer gekleurde column over Israel van wetenschapsredacteur Martin Hulspas op de website van Dagblad De Pers. Hij begon met de visie dat een preventieve aanval van Israël op Iran niks zou uithalen
en ‘hooguit voor een jaartje vertraging’ zou zorgen, dat daarna bovendien ondergronds verdergaat en dus nog onkwetsbaarder zou worden. In werkelijkheid verschillen de meningen sterk over hoeveel vertraging een aanval zou veroorzaken, wat de risico’s zijn en dus of het van Israëls oogpunt gezien een goede zaak zou zijn. Ten onrechte stelde Hulspas dat de ‘verzamelde militaire leiders’ van Israël ook tegen een aanval zijn. Vervolgens stelde hij dat Iran na zo’n aanval natuurlijk terug mag slaan, ook met atoombommen, en dat ze daarom alleen nog maar harder aan een atoombom gaan werken. Iran werkt echter al met al haar vermogen aan een atoombom, en de suggestie dat het pas echt gemotiveerd is een atoombom te maken en Israël aan te vallen nadat Israël heeft aangevallen is een omkering van zaken. Immers, wanneer er niet zoveel dreigende taal uit Iran zou komen, zou Israël zich niet zo’n zorgen maken en geen preventieve aanval overwegen.
Hulspas beweerde vervolgens dat het voorkomen van een Iraans kernwapen een plaatselijk belang is van Israël, en het Europa en de VS ten onrechte dwingt tot strengere sancties. Ook zou het de wereldwijde economische crisis versterken wanneer het tot een aanval over zou gaan. ‘Nog meer crisis, met dank aan Israël’, zo stelde Hulspas cynisch. In werkelijkheid is het evenzeer in het belang van Europa, de VS, de Arabische landen en de Iraanse oppositie dat Iran geen kernwapen ontwikkelt. Iran wordt met een kernwapen oppermachtig en kan zich tegenover de eigen bevolking meer permitteren. Ook in de regio kan het doen wat het wil, en ook Europa en VS doelen liggen binnen raketbereik van Iran. Dat is een constante dreiging, want we weten niet hoe rationeel de mullahs in Iran zijn; bij ieder geschil zal Iran maar even subtiel hoeven te hinten op het feit dat men tegenwoordig een kernmacht is om het Westen te doen inbinden. Wanneer Israël met een preventieve aanval het Iraanse kernprogramma met meerdere jaren kan vertragen, heeft de hele wereld meer tijd om dit tegen te gaan.
Vervolgens gaf Hulspas zijn persoonlijke visie op Israël: het is afgezakt tot een failed state en hij vroeg retorisch of het ongestraft de veroveraar en imperialist mag uithangen. Hij kwam ook wederom met een aantal onjuistheden, zoals dat het leger het grootste deel van de begroting zou opslorpen (6,3% van het BBP volgens Wikipedia) en dat de sociale zekerheid er slechter is dan in andere geïndustrialiseerde landen. Ook suggereerde hij dat alle ultra orthodoxen in Israël vrouwen en kinderen lastig vallen, en tot slot meende hij dat Netanjahoe de oorlogsretoriek bewust inzet om de seculieren en religieuzen te verenigen:
Een lekkere oorlogsdreiging, een ‘nationaal gevaar’, komt dan erg goed uit.
Hulspas’ column maakt een karikatuur van Israël, vergroot negatieve zaken gigantisch uit en laat de positieve weg. Daarnaast bevat hij verschillende onjuistheden. Volgens hem is er helemaal geen serieuze dreiging en hoeft Israël van Iran niks te vrezen. Hulspas heeft recht op zijn eigen mening en vooroordelen maar niet op zijn eigen feiten.
Bron: Nieuwsbrief
No responses yet