Wat zegt de Bijbel over landen, naties en vreemdelingen. Aanleiding voor deze studie ligt in de problematiek die we dagelijks lezen en horen met immigratie. Enerzijds hoor je christenen roepen dat immigratie een kans is om moslims te bereiken, maar anderzijds lezen we dat het aantal “incidenten” in AZC’s in een paar jaar tijd verdubbeld is1 en dat het aantal “incidenten” waar immigranten bij betrokken zijn alleen maar toeneemt.
Marokkanen zijn de hoofdrolspelers in series als “Opsporing Verzocht”. Bekende ex-agente Ellie Lust verklaarde onlangs dat haar ervaring is dat het geweld tegen Joden en homoseksuelen met name uit dezelfde hoek komt2. Homoseksuelen in Amsterdam durven ’s avonds de straat niet meer op. Hoewel dit in 2020 speelt in Amsterdam, kwam ik ook een ouder artikel tegen3. Joden dragen op straat maar geen keppeltje meer. Is er een relatie met ons denken over immigratie en “vreemdelingen”?
Heeft de Bijbel hier iets over te zeggen?
Bekendste Bijbelse voorbeeld van een land is natuurlijk het land Israël. Door de Here Zelf aan het Israëlische volk gegeven. Zelfs de koran erkent dit, waarmee gelijk duidelijk is dat de strijd om het land vooral een politieke c.q. geestelijke is. De grenzen van het land staan ook duidelijk in de Bijbel beschreven. En die komen inderdaad niet overeen met de grenzen waar gefrustreerde politici en anderen zich nu zo druk over maken.
Waarom zoveel aandacht voor Israël?
Is er een verklaring waarom de hele wereld zich lijkt te bemoeien met Israël en met name Jeruzalem? De Amerikaanse president Trump schudde de wereld wakker toen hij verklaarde dat de stad Jeruzalem de daadwerkelijke en ondeelbare hoofdstad van het land Israël is, en de Amerikaanse ambassade daar naar toe verhuisde.
Amerika kreeg veel commentaar, met name vanuit islamitische hoek. Omdat Trump toch al onder vuur lag van de linkse media, was dit weer eens aanleiding om hem verder te bashen. Maar hij zei helemaal niets nieuws. Het enige dat Trump feitelijk deed was niet meer tekenen voor het uitstel van een wettelijke verklaring die in 1995 al was aangenomen. Notabene ten tijde van de regeringsperiode van de Democrat Bill Clinton, maar waar elke zes maanden voor uitstel voor getekend moest worden. Eigenlijk een belachelijke situatie waar hij eenvoudigweg een einde aan heeft gemaakt. Deze wet werd overigens niet door Clinton ondertekend, maar met een overweldigende meerderheid aangenomen4.
Nu is het niet de insteek van deze studie om te focussen op Israël of Jeruzalem, maar het is wel opvallend dat de hele wereld zich vertilt aan deze stad. Menselijk gezien is de stad klein, met iets meer dan 900.000 inwoners5. net als het land Israël zelf.
Ten opzichte van de hele islamitische wereld is Israël op de wereldkaart amper te vinden! En toch maakt men zich uitgerekend over deze speldeprik zo druk. De stad Jeruzalem is natuurlijk nog vele malen kleiner en op een kaart van de islamitische wereld niet eens met het blote oog te zien. Maar deze stad is duidelijk het middelpunt van de aarde voor zo ongeveer de hele wereld.
Ieder land bemoeit zich er mee. De VN neemt een record aan resoluties aan tegen Israël. Zoveel dat het eerder lachwekkend dan serieus te nemen is. En het bijzondere is dat deze extreme aandacht voor Israël en Jeruzalem al in de Bijbel voorspeld is.
Landen, naties en steden zijn dus belangrijk, maar ook “vreemdelingen” spelen een belangrijke rol in de Bijbel.
Tegenwoordig
De strijd om Israël maakt één ding duidelijk. De redenaties van mensen kloppen vaak niet. Door tegenstanders van Israël wordt geclaimd dat zij het land van de Palestijnen gestolen zouden hebben. Dat dat feitelijk totaal niet klopt, is onderwerp voor een andere studie, maar het is ook een non-argument, want praktisch niemand woont op grondgebied wat ze bij de schepping al hadden. De geschiedenis van de mensheid is een schaakspel als het gaat om de verdeling van grondgebieden en de woonplaats van volkeren.
Maar anno 2020 zien we iets bijzonders: Er vindt een massale verhuizing plaats van volkeren van de derde wereld naar de zogenaamde eerste wereld. Met name vindt er massale emigratie uit islamitische landen plaats. De opgegeven reden verschillen, maar zijn ook feitelijk bijzaak. Een veel genoemde reden is “oorlog”. Is het niet opmerkelijk dat de islam betrokken is bij bijna alle conflicten in de wereld? En juist in een tijd waarover Jezus zegt dat er “oorlogen en geruchten van oorlogen” zullen zijn?
Wat we in het geval van de islam nooit mogen vergeten, is dat het uiteindelijke doel is om de hele wereld te overheersen. Dat betekent dus ook dat mensen de hele wereld wel over moeten verhuizen om dit uiteindelijke doel te kunnen bereiken. Het gaat me hier ook te ver om een studie over gematigde en radicale islam aan toe te voegen, maar algemeen mag aan worden genomen dat het vestigen van het wereldwijde kalifaat de uiteindelijke drijfveer van elke moslim is.
Landen en naties
Het woord “landen” komt in de Bijbel (NBG ’51) 75 keer voor, natie 23, natien 71, volken 553. Het zou een erg lang stuk worden om al deze Bijbelplaatsen stuk voor stuk langs te gaan.
De woorden “volken” en “landen” (kustlanden) komen samen voor het eerst voor in Genesis 10:5.
Naar dezen zijn de kustlanden der volken in hun landen verdeeld, elk naar zijn taal, naar hun geslachten, onder hun volken.
Tot Genesis 10 is er steeds sprake van “de aarde”, en was er nog geen sprake van een onderverdeling naar volken en landen. Daar is pas sprake van na de zondvloed. De kop van Genesis 10 luidt dan ook “De volkenlijst” en is er sprake van verdeling in landen en kustlanden.
Maar omdat die verdeling in is gesteld is dus duidelijk dat volken, landen, naties, een rol spelen in de hele geschiedenis. We zien in de hele Bijbel dat volken en landen aan worden gesproken. Dat landen een gedeelde verantwoordelijkheid dragen, dat volk als volk gezien worden en niet slechts als individuen. Het individualisme van het liberalisme is dus een menselijke inzetting.
Maar tegelijk zien we dat God ook een Relatie heeft met individuele personen. Onze persoonlijke keuzes zijn dus ook belangrijk, maar tegelijk kiezen wij als personen ook wie ons land leiden, dus we hebben te maken met een complex samenspel tussen individuele en gezamenlijke keuzes.
Wie bepaalt de landen?
In het bijzonder wil ik even kijken naar een tekst die mij pas geleden in de schoot geworpen werd, waar ik nooit eerder bij stil had gestaan. Dat is Handelingen 17:26
Hij heeft uit een enkele het gehele menselijke geslacht gemaakt om op de ganse oppervlakte der aarde te wonen en Hij heeft de hun toegemeten tijden en de grenzen van hun woonplaatsen bepaald
Als christenen geloven dat de Bijbel van kaft tot kaft waar is, wat moeten we dan met deze tekst? God heeft dus duidelijk te toegemeten tijden en de grenzen van hun woonplaatsen bepaald.
Is de hele emigratiegolf die wij momenteel zien niet een menselijk handelen? We leven in een tijd waarin God steeds meer naar de achtergrond gedrongen wordt, en uitgerekend in deze tijd, waarin we ook nog gewaarschuwd worden voor allerlei zaken die we zien gebeuren, komt er een massale emigratiegolf op gang? Ja, we hebben een verantwoordelijkheid om andere mensen vanuit onze westerse rijkdom te helpen. Juist als christenen!
De vraag is alleen of we dat op de huidige manier moeten doen, of dat we beter een andere manier zouden kunnen kiezen. Zoals lokale hulpverlening. Als we geloven dat God de woonplaats van mensen heeft bepaald, waarom halen we dan bootladingen en vliegtuigen vol mensen weg van hun geboortegrond, uit hun cultuur, bij hun vrouwen en kinderen vandaan, en halen die hier naar toe?
Dat lijkt mij in volledige tegenspraak met bovenstaand vers.
Witte velden
“Ja, maar”, betogen sommige christenen dan, ‘het is een wit oogstveld wat de Here naar ons toebrengt’. Daar heb ik over nagedacht. Deze (verdraaide) tekst staat in Johannes 4 en Mattheüs 9 en Lukas 10.
In Johannes 4:35 staat
Zegt gij niet: Nog vier maanden, dan komt de oogst? Zie, Ik zeg u, slaat uw ogen op en beschouwt de velden, dat zij wit zijn om te oogsten.
De velden zijn dus inderdaad wit om te oogsten. We horen over de hele wereld dat moslims redelijk massaal tot geloof komen. Maar horen we die geluiden ook in Nederland, waarvan de christenen zeggen dat de oogst nu op onze stoep wordt gelegd?
In vers 38 zegt Jezus:
Ik heb u uitgezonden om datgene te maaien, wat u geen arbeid heeft gekost; anderen hebben gearbeid en gij hebt de vrucht van hun arbeid geplukt.
De oogsters worden dus uitgezonden om te oogsten. Dat is toch wat anders dan de stelling dat de oogstvelden nu op onze stoep neer worden gelegd?
En als de Here ons deze oogst werkelijk in de schoot zou werpen, hoe kan het dan dat de invloed van de islam in ons land elk jaar toeneemt? Waar blijft die massale bekering van moslims in ons land dan?
In Mattheüs 9:37, 38 staat:
Toen zeide Hij tot zijn discipelen: De oogst is wel groot, maar arbeiders zijn er weinig. Bidt daarom de Heer van de oogst, dat Hij arbeiders uitzende in zijn oogst.
Weer gaat het om arbeiders die uitgezonden worden, niet om velden die verplaatst worden! Waarom hebben deze christenen geen roeping om naar moslimlanden te gaan, maar zouden ze opeens wel een roeping hebben om hier massaal te oogsten?
Ik weet niet of er onderzoek gedaan is, maar ik ben heel benieuwd naar de massaliteit van de oogst. Als een boer het land op gaat om te oogsten, dan haalt hij minimaal 95% van de oogst binnen. Een beetje afval is er altijd, en in het Oude Testament moesten de randen blijven staan voor de wees, de weduwe en de vreemdeling.
Als de Here een oogstveld naar ons land brengt in de vorm van asielzoekende moslims, mogen we er dan niet van uit gaan dat minimaal 95% van deze moslims tot bekering komt? Is het anders geen drogreden van ons als christenen om ons geweten te sussen? Omdat we eigenlijk weten dat we uit zouden moeten gaan, maar dat we nu eindelijk een excuus hebben om weer weinig tot niets te doen?
Vreemdelingen
Nederland in problemen
In Nederland worstelen we met het immigratievraagstuk, mede omdat we in ons kleine landje ruimte te kort komen. In de jaren ’70 van de vorige eeuw werd al gesteld dat ons land vol was, maar er wonen inmiddels bijna twee keer zoveel mensen, en dat stelt ons voor moeilijke vraagstukken. Enerzijds is natuur en milieu een belangrijk item geworden in alle publieke vraagstukken. De CO2 uitstoot moet drastisch omlaag. Om de stikstofuitstoot te verlagen zijn we sinds 16 maart 2020 onofficieel het langzaamste land ter wereld met een maximumsnelheid van 100 km/u op de rijkswegen.
Maar diezelfde partijen komen vervolgens met het voorstel om het Groene Hart te gaan bebouwen. Jarenlang het “heilig huisje” van de milieubeweging en natuurorganisaties. Een taboe doorbroken! Ik kan me eerdere discussies nog herinneren. Dat ging er fel aan toe, en toen werd het Groene Hart min of meer de functie van “long van de Randstad” toegedicht. Mag diezelfde Randstad nu dan aan de beademing?
Ja, er is woningnood. Wachtlijsten lopen op 18 jaar of langer. Van een vriend hoorde ik dat er voor bepaalde woningen zelfs een wachtlijst van 50 jaar is. Tegelijkertijd moeten gemeenten voorrang geven aan immigranten die een status hebben gekregen, en Amsterdam reserveert maar liefst 500 woningen voor illegalen.
Goed voor de vreemdeling?
We moeten “goed zijn voor de vreemdeling”, is een veel gehoorde tekst. Niet alleen van christenen, maar zij beroepen zich dan op een enkele Bijbeltekst. Die theologie is gebaseerd op Mattheüs 25:35-44. Daar komt het woord “vreemdeling” vier keer voor. Nogal mager, als je ziet dat het woord “vreemdeling” maar liefst 101 keer gevonden wordt in de NBG ’51 vertaling. Op dit moment vermoed ik dus dat de Bijbel meer te zeggen heeft over de “vreemdeling”.
De enige twee andere Bijbelplaatsen waar dit woord voor komt in het Nieuwe Testament zijn Lukas 17:18 en Lukas 24:18. In Lukas 17 is “de vreemdeling” de enige die terugkomt om de Here te bedanken voor zijn genezing. In Lukas 24:18 gaat het over iemand die ‘niet weet wat er dezer dagen geschied is’.
Dus moeten we terug naar het Oude Testament, waar er 97x keer over “vreemdeling” gesproken wordt. Het gaat natuurlijk te ver om alle 97 plaatsen uitvoerig te behandelen, maar globaal moeten we er wel naar kijken.
In Genesis zien we hoe Abram (Gen. 12:10) vluchtte voor een hongersnood en naar Egypte vertrok.
Hoe moeten we vreemdelingen behandelen?
In Genesis zien we op diverse plaatsen dat alle volken vreemdelingen in principe goed behandelen en gastvrij zijn. We zien echter ook dat het gedrag van de vreemdeling daar een doorslaggevende rol in speelt. Diverse van de grote mannen die met God wandelden verbleven kortere of langere tijd als vreemdeling in andere landen. Abram in Egypte, Jakob bij Laban,
In Genesis 18 lezen we hoe Abram de vreemdelingen ontvangt die op weg blijken naar Sodom. Hij is gastvrij en geeft hen een maaltijd.
Conclusie A: Gastvrijheid is belangrijk
In Exodus 12 zien we onder meer de instelling van het Pascha. In Ex. 12:43 staat vervolgens “Dit is de inzetting van het Pascha: geen enkele vreemdeling mag ervan eten.” Dit zal bij veel westerlingen direct weerstand oproepen, maar lees ook vers 48, 49 even. Een vreemdeling die het Pascha wel mee wil vieren heeft die mogelijkheid. Hij moest zich dan laten besnijden en gold dan “als een in het land geborene.” De vreemdeling moet dus radicaal inburgeren!
In Exodus 20 zien we bijvoorbeeld ook dat de vreemdeling op de sabbat niet mag werken. De Israëlieten mochten zelf niet werken, maar dus ook geen vreemdelingen voor hen laten werken.
Conclusie B: We mogen van vreemdelingen eisen dat zij zich aanpassen aan het land waarin hij woont
We mogen vreemdelingen ook niet benauwen en onderdrukken. (Ex. 22:21; 23:9; Lev. 19:33,34). In zowel Exodus 22 als 23 staat dat in een heel rijtje over hoe de Israëlieten met bepaalde zaken en groepen om moest gaan. Hier wordt verwezen naar Egypte, waar de Joden als slaven werden behandelt. Zo mag je een vreemdeling dus niet behandelen.
Conclusie C: We mogen vreemdelingen niet benauwen en onderdrukken
In Exodus en Leviticus komen we verder een aantal inzettingen tegen waarbij steeds weer vermeld staat dat deze zowel voor de Israëliet als de vreemdeling die in hun midden vertoeft gelden. Denk aan rusttijden, eten van bloed, reinigings- en reinheidswetten, afgodsoffers, Godslastering, etcetera. Steeds weer gelden de wetten en inzettingen zowel voor de Israëliet als voor de vreemdeling.
Conclusie D: We moeten van vreemdelingen eisen dat zij zich aanpassen
Hoe gaan wij er mee om?
Conclusie A: Gastvrijheid is belangrijk
Gezien de problemen die in Nederland spelen slaan we, mijns inziens, door. Nergens leert de Bijbel dat we anderen moeten helpen met onze eigen ondergang tot gevolg. Zeker in combinatie met het feit dat de Here leiders aan heeft gesteld die op de eerste plaats verantwoordelijk zijn voor hun eigen onderdanen, denk ik dat we doorslaan in onze gastvrijheid, en de misdragingen van de vreemdelingen in ons land te licht opnemen. (zie ook conclusie 2 hieronder).
Iemand heeft weleens gezegd ‘Als je het goed hebt, dan bouw je een langere tafel waar meer mensen aan mee kunnen eten.’ In principe ben ik het daar mee eens, maar we moeten wel beseffen dat je een tafel van 12 meter niet in een huis van 10 meter krijgt. Ook wij zijn dus beperkt tot wat onze beperkte middelen in ons land toe staan. En als we onze eigen bevolking al geen woning aan kunnen bieden…? Als zorg voor onze eigen bevolking onbetaalbaar dreigt te worden… Dan denk ik dat we ook moeten durven erkennen dat we op een gegeven moment tegen de grenzen van ons eigen kunnen aan lopen.
We kunnen wel de last van de hele wereld op onze schouders willen nemen, maar zelf heb ik door schade moeten leren dat dat niet mogelijk is. We horen tegelijkertijd elke moderne goeroe en zelfbenoemde coach of therapeut roepen dat we onze grenzen aan moeten geven. Het zijn vaak dezelfde mensen die roepen dat we de grenzen van ons land wijd open moeten zetten. Waarom wel grenzen aangeven als individu, maar niet als land? Ook een land heeft grenzen aan ruimte en mogelijkheden.
Conclusie B: We mogen van vreemdelingen eisen dat zij zich aanpassen aan het land waarin hij woont
Dit lijkt een voor de hand liggende conclusie, maar de praktijk in ons land laat heel wat anders zien. De vreemdelingen die van oudsher in ons land wonen hebben zich altijd aangepast en Nederlanders in het buitenland, doen nog steeds niet anders. Maar de laatste decennia hebben we te maken met een groep die zich weigert aan te passen en die hun eigen cultuur en ideologie wil behouden en dwingend beoefenen in ons land. We hebben sinds kort zelfs versterkte vervloekingen die over ons land uitgesproken worden vanaf een Amsterdamse moskee.
Dit gaat alle grenzen te buiten en de reactie is helemaal van den zotte: De buurt moet er maar aan wennen6.
Conclusie C: We mogen vreemdelingen niet benauwen en onderdrukken
Van de week hoorde ik een christelijk spreker verklaren dat wij Roemenen uit zouden buiten omdat wij hen een minimumloon zouden geven. “Hij is er blij mee, maar wij buiten hem wel uit.” Dat is een nogal kromme redenatie. Hoe kan hij blij zijn met uitbuiting? Als hij terug gaat naar zijn eigen land, en dat gaan de meeste arbeidsmigranten, dan komt hij als een rijk man terug. En in de Nederlandse wet is bij mijn weten al jarenlang vastgelegd dat arbeidsmigranten gewoon volgens Nederlandse maatstaven betaald moeten worden. Hij krijgt dus hetzelfde als zijn Nederlandse collega, alleen kan hij er veel en veel meer van doen. Wie wordt er dan uitgebuit?
Een bevriende chinese ondernemer heeft me weleens uitgelegd hoe het werkt. Chinese medewerkers komen 5 -7 jaar hier werken. Ze komen hier alleen om te werken om veel geld te verdienen, dus ze geven hier ook niets uit, maar storten zoveel geld direct op hun chinese bankrekeningen. Na 5 -7 jaar werken en zuinig zijn in Nederland, hebben ze zoveel geld gespaard dat ze terug gaan naar China en daar in hun dorp als koningen leven en nooit meer hoeven te werken. Dan is mijn vraag wie er nou uitgebuit wordt? Die slimme Chinees die 5 – 7 jaar lang hard werkt en daarna zijn schaapjes op het droge heeft, of de politiek correcte Nederlander die hem graag nog rijker zou zien vertrekken die en die zijn medelandgenoten inmiddels dwingt om tot zijn 67e te werken om zijn ideaalbeeld te laten realiseren?
We mogen de fout niet maken om te denken dat andere landen, andere mensen, hetzelfde eisen en wensenpakket hebben als wij. Sterker nog: Er zijn zelfs Nederlanders die ons land ontvluchten, juist om “eenvoudiger” en minder georganiseerd te gaan leven, maar wel met meer vrijheid. Onze leefstijl is niet heilig. Wij denken dat wel, maar dat is niet zo!
Conclusie D: We moeten van vreemdelingen eisen dat zij zich aanpassen
We zien dat dit bij veel groepen die als vreemdelingen in ons land wonen eigenlijk best goed gaat. Op weer die ene groep na. Mijns inziens wordt de “christelijke” stelling ‘we moeten lief zijn voor de vreemdeling’ in de zin dat wij in alles maar toe moeten geven, zwakker en zwakker naarmate ik verder lees over de omgang tussen Israëlieten en de vreemdelingen die bij hen verbleven. Steeds weer lees ik dat de vreemdeling zich aan heeft te passen aan de normen, waarden, geboden en inzettingen van Israël. En ja, dat alles zonder hem te benauwen of te onderdrukken.
Maar daar komt mijns inziens een stuk geestelijke strijd aan het licht. Een moslim wil koste wat kost zijn ideologie volhouden en opleggen aan de landen waar hij woont. Veel christenen ‘bewegen’ daar in mee om de moslim maar gunstig te stemmen, maar zoals hier steeds weer blijkt, is dat niet Bijbels! De vreemdeling dient zich aan te passen, en de Israëlieten mogen geen afgodendienst in hun land toe laten. Elke keer als ze dat wel deden, betekende dat de ondergang van Israël. God is niet zo moeilijk. Als wij een andere god willen dienen, dan trekt Hij Zich terug, en verblind als wij inmiddels zijn denken we ook nog dat we het goed doen…
Een recent voorbeeld in de geschiedenis waren de kampen van de Duitsers. In Westerbork selecteerden Joden hun mede-Joden die naar de concentratiekampen zouden worden gestuurd. In een poging om de nazi’s gunstig te stemmen. Daarmee hoopten deze mensen dat zij gespaard zouden worden, maar dat werden ze niet, ze kwamen alleen wat later aan de beurt.
Hoe moeten vreemdelingen zich gedragen?
In Genesis 17 wordt de besnijdenis ingesteld, terwijl Abram als vreemdeling in het land Kanaän verblijft (wat hem overigens als later thuisland wordt beloofd). En bij die opdracht gold een bijzondere regel: “zowel wie in uw huis geboren is, als wie van enige vreemdeling voor geld is gekocht, doch niet van uw nageslacht is.”
Conclusie 1. De vreemdeling moet dus net zo behandelt worden als de inwoners van het land zelf.
In Genesis 19:9 zien we dat de inwoners van Sodom zich verzetten tegen de heiligheid van de engelen. Zij accepteren niet dat “een vreemdeling” hen de wet op komt leggen en hun zedeloze wandel veroordeelt. Nu gaat het hier om bijzondere vreemdelingen, namelijk engelen, maar we zien op meerdere plaatsen dat van vreemdelingen wordt verwacht dat zij zich aanpassen aan het land. Abram heeft aan den lijve ondervonden wat er gebeurde bij misdragingen. Hij werd Egypte onder geleide uit gezet. (Gen 12:20).
In Genesis 20 herhaalt hij zijn fout ook nog eens een keer… In dit geval is Abimelek vergevingsgezinder dan de farao uit Genesis 12, maar Abraham krijgt wel even de wind van voren, maar wordt niet uitgezet.
Ook zien we in Genesis 23:4 hoe Abraham nederig vraagt om een plekje om zijn overleden vrouw te mogen begraven. Hij erkent dat hij “vreemdeling en bijwoner” is, hij stelt zich dus nederig op, hij eist niet, hij claimt niet, hij dwingt niet af, maar vraagt nederig om een stukje grond wat hij wil kopen om zijn vrouw te kunnen begraven.
Conclusie 2: De vreemdeling heeft zich te gedragen
Hoe gaan wij er mee om?
1. De vreemdeling moet dus net zo behandelt worden als de inwoners van het land zelf.
Keer op keer lezen we in de media dat met name moslims bijzondere voorrechten eisen en krijgen. We hebben in ons land grote groepen Joden, Chinezen, Molukken, Surinamers, Antillianen, Afrikanen, etc, etc, maar geen enkele groep eist een speciale behandeling, behalve moslims.
2. De vreemdeling heeft zich te gedragen
Zoals de eerdere verwijzing naar het artikel van de NOS al laat zien, en er zijn tientallen bronnen om dit te bevestigen, gedragen asielzoekers zich steeds minder goed, gewelddadig. Misschien is mijn gedachte te simpel. Als ik ergens naar toe zou moeten vluchten vanwege oorlog in mijn eigen land, dan zou ik dankbaar zijn dat ik in vrede op wordt gevangen en een dak boven mijn hoofd krijg. En dan ook nog eens alle medische zorg die ik nodig heb voor niks.
Dan zou je als vluchteling toch niet liegen over waar je vandaan komt? Je zou geen geweld plegen, geen lokale vrouwen lastig vallen, geen buschauffeurs belagen, geen diefstallen plegen, enz, enz. Dankbaar zou je zijn, en dat zou zich uiten in een normaal en dankbaar gedrag. Je zou proberen iets voor het land wat je zo gastvrij ontvangt, terug te doen, door een baan te zoeken, een bedrijf te starten, een goed doel op te richten of daar als vrijwilliger te gaan werken.
Waarom zien wij dit gedrag bij slechts een beperkt deel van de asielzoekers?
Abram werd Egypte uitgezet. Onder geleide. Hij was niet langer welkom omdat hij zich niet gedragen had. De engelen in Sodom waren niet welkom omdat zij de bevolking op hun misdragingen wezen en werden met de dood bedreigd. Dat gaat te ver, maar laten we niet vergeten dat het hier om een goddeloze, zedeloze en zondige bevolking ging.
Vergelijk dit ook eens met Conclusie B: We mogen van vreemdelingen eisen dat zij zich aanpassen aan het land waarin hij woont. Dit ligt min of meer in elkaars verlengde.
Even gas geven…
Met wat meer tempo ben ik door de Bijbelplaatsen in Numeri, Deuteronomium, Richteren, Ruth, 2 Samuël, 1 Koningen, 2 Koningen, 2 Kronieken, Ezra, Job, Psalmen, Jesaja, Jeremia, Ezechiël en Maleachi, heen gegaan. En overal is de tendens hetzelfde: Behandel de vreemdeling gewoon netjes, maar de vreeemdeling dient zich aan te passen.
Uitzonderingen
De geschiedenis van Jakob en Laban is wat een buitenbeentje als het gaat om “vreemdelingen” in Genesis. Op de eerste plaats is Jakob natuurlijk niet een echte vreemdeling, want Laban was familie van hem, het was zijn oom. Daarnaast blijken beide mannen nogal twijfelachtig van moraal naar elkaar toe. Laban verbreekt een belofte en laat Jakob langer voor hem werken. Jakob verrijkt zichzelf door een trucje toe te passen wat ook niet helemaal door de beugel kan (zoals hij zijn hele leven al deed).
Een bijzondere tekst sprong er opeens uit in Dt. 28:43
Steeds meer zal de vreemdeling in uw midden u te boven gaan, terwijl gij al dieper zinkt.
Dat was het eerste vers wat afweek van het gangbare: Israëliet en vreemdeling moeten gelijk behandeld worden. Zonder daarbij afbreuk te doen aan de instellingen van Israël. De vreemdeling dient zich dus aan te passen. En toen kwam dit vers in mijn zoekresultaten voorbij… Uiteraard kijk ik dan naar de context, want een mening vormen op basis van één vers is vragen om problemen.
De aanleiding voor dit vers ligt in Dt. 28:15
Maar indien gij niet luistert naar de stem van de HERE, uw God, en niet al zijn geboden en inzettingen, die ik u heden opleg, naarstig onderhoudt, dan zullen de volgende vervloekingen alle over u komen u treffen:
Vervolgens volgt een opsomming van ellende, waarbij de vervloeking van de vreemdeling in de verzen 43 en 44 voorbij komt.
Bronvermeldingen:
- nu.nl
- Geen Stijl (opmerkelijk genoeg is dit bericht van Ellie Lust door de “bekende” bladen masaal genegeerd, dus was dit één van de weinig bronnen die ik kon vinden!)
- NOS
- Jerusalem Embassy Act
- Jerusalem
- AT5, Geen Stijl
No responses yet